Świeradów Zdrój noclegi

Mirsk

Mirsk założono w miejscu, gdzie trakt handlowy wiodący z Jeleniej Góry do Żytawy przekraczał rzekę Kwisę. Pierwsze wzmianki o osadzie pochodzą z XII w. a pierwszym znanym imiennie wójtem od 1201 r. był Bernard Rym, który posługiwał się herbem z wizerunkiem sowy. Stąd wywodzi się pierwsza nazwa Sowia Wieś (Eulendorf). Przed 1337 rokiem książę Henryk Jaworski nadał Mirskowi prawa miejskie przyznając też prawo na wyszynk piwa i nowy herb przedstawiający sokoła z upolowanym ptakiem w dziobie.
Odtąd też miasto nosiło nazwę Spokojna Góra (Friedeberg). W 1425 roku miasto stało się własnością rodu Schaffgotschów i w ich władaniu pozostawało do 1808 roku. W 1521 roku czeski król Władysław nadał Mirskowi przywilej organizacji dorocznego jarmarku w dniu Marii Magdaleny - 22 lipca (obecnie w tym terminie miasto organizuje współczesne swe święto pn. Izerska Gala).

Po wielokrotnych pożarach w drugiej połowie XVIII wieku całe miasto odbudowano zabudową murowaną, która zachowała się do dziś.

W sierpniu 1790 roku przebywał w Mirsku (ulica Mickiewicza 13) korzystający z zaproszenia rodziny Friedrichów J.W. Goethe. Od 1879 roku Mirsk posiadał własną gazetę „Der Bote aus den Queisthale" („Posłaniec z doliny Kwisy") - dziś tradycje te kontynuuje lokalna gazeta „Wieści Mirska*. Od 1884 roku Mirsk posiadał połączenie kolejowe z Gryfowem Śląskim, a następnie Świeradowem, już od XVII wieku Mirsk słynął z rzemiosła In jarskiego i tekstylnego (wyrabiane tu pończochy znane były w Ameryce), które w okresie powojennym kontynuowały zakłady Iniarskie i bawełniane.

Współczesną nazwę Mirsk miasto otrzymało w 1946 rok, a 1961 przyłączono do Mirska prawobrzeżną wieś Skarbków. W latach dziewięćdziesiątych przemysł podupadł, a szanse swego rozwoju Mirsk poszukuje w turystyce, do czego predysponują Góry Izerskie, pobliże jezior Złotnickiego i Czocha oraz granicy z Czechami.