Dom Zdrojowy
Dom
Zdrojowy, wznoszący się wysoko nad dnem dol. Kwisy na pn.-wsch. podnóżu Stogu Izerskiego (1107 m), został zbudowany w 1904. Roztacza się stąd
ładny, choć nieco ograniczony widok na Obniżenie Świeradowskie,
otwierające się ku Pogórzu Izerskiemu i na zach. kraniec Grzbietu
Kamienickiego.Budynek składa się z trzech części. Największa z nich, od pn. zach., mieści pokoje zabiegowe pawilonu VI sanatorium. Jej malownicza bryła została dodatkowo zaakcentowana wieżą zegarową o wys. 46 m.
Po pożarze w 1969 remont i modernizację wnętrza ukończono w 1975. Na przeciwległym końcu wznosi się nieco mniejsza część z pokojami i gabinetami pomocniczymi. Łącznikiem między nimi jest hala spacerowa o długości 80 m, szerokości i wysokości 10 m.
Jej atrakcyjność podnoszą - malownicza więźba dachowa, muszla koncertowa, bogata zieleń oraz szereg placówek usługowych: klub, kawiarnia, biblioteka. U wejścia centralnego znajduje się ujęcie źródła „Górnego" wraz z pijalnią.
Przed budynkiem rozpościerają się dwa tarasy o długości 160 m każdy. Między nimi urządzona została sztuczna grota z naciekami. Wmurowano przy niej pamiątkową tablicę z podobizną nestora polskiej turystyki i napisem: „Szlak im. dr Mieczysława Orłowicza w setną rocznicę urodzin - PTTK 17 XII 1981 Jelenia Góra".
Szlak ten to główny czerwony szlak sudecki, który zaczyna się właśnie w Świeradowie-Zdroju i biegnie przez całe Sudety do Paczkowa. Tak właśnie wędrował Orłowicz zaraz po ostatniej wojnie. Na tarasach rośnie dużo rododendronów (różaneczników), które dały asumpt do majowego cyklu imprez.
