Czerniawa Zdrój

W 1 poÅ‚. XVII w. powstaÅ‚a tu huta szkÅ‚a, przy której w 1651 osiedlili siÄ™ czescy eksulanci (emigranci ewangeliccy). W 1783 odkryto siedem źródeÅ‚ mineralnych, lecz przez dÅ‚ugi czas nie byÅ‚y one wykorzystywane. W dwa lata później nieco poniżej miejscowoÅ›ci rozpoczÄ™to eksploatacjÄ™ rud kobaltu w kopalni Schaffgotschów „Jan Nepomucen”. Z powodu wyczerpania niewielkiego zÅ‚oża zakoÅ„czono jÄ… już w 1787. Dopiero na pocz. XIX w. zaczęły powstawać maÅ‚e zakÅ‚ady lecznicze, dla potrzeb których sprowadzono w 1826 pierwsze wanny kÄ…pielowe. W 1860 wzniesiono dom zdrojowy, istniejÄ…cy do 1910, kiedy to powstaÅ‚ obecny budynek. Do niedawna Czerniawa stanowiÅ‚a jedno z najmniejszych uzdrowisk sudeckich, dlatego też w 1973 zostaÅ‚a przyłączona do pobliskiego Åšwieradowa Zdroju.
DziÄ™ki znacznemu osÅ‚oniÄ™ciu przez okoliczne góry notuje siÄ™ tu stosunkowo maÅ‚o wiatrów, ale klimat jest bodźcowy ze wzglÄ™du na dość niskie temperatury i szybkie zmiany ciÅ›nienia atmosferycznego. Zimy sÄ… tu bardzo Å›nieżne. Strome stoki ograniczajÄ… rozbudowÄ™, która ma charakter rozproszony, zapewniajÄ…c spokój oraz nadajÄ…c specyficzny wyglÄ…d miejscowoÅ›ci. ZnajdujÄ… siÄ™ tu cztery sanatoria, w tym jedno dzieciÄ™ce.
W oparciu o źródÅ‚o „Jan", z którego wypÅ‚ywa woda o charakterze szczawy wodorowÄ™glanowo-wapniowo-magnezowo-żelazistej z bezwodnikiem kwasu wÄ™glowego (C02) przy wydajnoÅ›ci 27Q0 1/godz. (odwiert 90 m głęb.), prowadzi siÄ™ leczenie nastÄ™pujÄ…cych schorzeÅ„: przewlekÅ‚e zapalenia i nieżyty oskrzeli, pylicÄ™ i rozedmÄ™ pÅ‚uc oraz wtórnÄ… niedokrwistość i stany rekonwalescencji .